Resor piórowy zadebiutował w XIX wieku w wozie konnym. Pomimo, że znaczna większość koncernów zrezygnowała z tego elementu zawieszenia na rzecz sprężyn śrubowych, resor piórowy do dzisiaj wykorzystywany jest w niektórych pojazdach.
Budowa resora piórowego jest stosunkowo prosta. Składa się on ze stalowych płaskowników różnej długości nazywanych piórami, które umieszczone są równolegle do osi wzdłużnej samochodu. Są one wykonane ze stali sprężynowej, a w procesie produkcji poddaje się je obróbce cieplnej co zwiększa ich wytrzymałość. Przez środek każdego z piór przechodzi śruba, a rozjeżdżaniu się płaskowników zapobiegają opaski ściągające. Całość przytwierdzona jest do ramy.
Zazwyczaj resory piórowe stosowane są w samochodach typu pick-up, czy też w pojazdach dostawczych. Montowanie ich na tylnej osi związane jest z ich zdolnością do znoszenia większych obciążeń (dzięki czemu auto jest w stanie przewieźć nawet 1100 kg). Ciekawym rozwiązaniem jest zastosowanie tzw. resora podwójnego składającego się z resora głównego i pomocniczego. W przypadku niewielkiego obciążenia pracuje jedynie resor główny, natomiast jeśli obciążenie przekroczy ustaloną wartość włącza się resor pomocniczy.
Dzięki swej konstrukcji zawieszenie piórowe pozwala zaoszczędzić sporo miejsca jeżeli chodzi o pojemność bagażnika. Resory tego rodzaju wypadają znacznie lepiej pod względem wytrzymałości w porównaniu z wszechobecnymi dzisiaj sprężynami. Do grona zalet resorów piórowych zalicza się również ich waga (jeden resor piórowy waży mniej, niż dwie sprężyny). Pomimo wielu pozytywnych cech zawieszenie piórowe ma również swoje słabe strony – wśród nich należy wymienić przede wszystkim niski poziom komfortu jazdy.
W niektórych pojazdach resory piórowe montowane są poprzecznie, co daje możliwość ograniczenia masy nieresorowanej oraz sprawia, że samochód zachowuje się stabilniej w zakrętach. Jest to jednak kosztowne oraz rzadko stosowane przez koncerny samochodowe rozwiązanie.
Źródło: http://www.autoamortyzatory.pl/amortyzatory-sachs/m,32,100121/
