Sztuka pisania ikon wywodzi się z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Przygotowanie tego typu dzieła obwarowane jest szeregiem niezmiennych reguł.
Pierwszym etapem powstawania ikony jest zapoznanie się artysty z historią osób lub wydarzeń, które będzie przedstawiał. Równie ważna jest modlitwa, w której ikonograf prosi Stwórcę o to, by pomógł mu w procesie twórczym. Pisanie ikon jest zajęciem łączącym w sobie kilka dziedzin – od plastyki, przez duchowość po psychologię.
Kolejnym etapem prac jest przygotowanie podobrazia. Jest to wysuszona deska, zazwyczaj lipowa, którą pokrywa się specjalną mieszaniną gruntującą. Po wyschnięciu podkładu całość zostaje odpowiednio oszlifowana.
Po przygotowaniu podłoża można przystąpić do wykonywania szkicu. Ma on zawierać uproszczony zarys postaci jak i jej szat. Gotowy szkic jest przenoszony na drewniany podkład przy pomocy kalki.
Następny etap prac to wykonywanie złoceń. Książki katolickie opisujące tę czynność kładą nacisk na symbolikę złota. Jest to materiał szlachetny, który podkreśla boski charakter całej ikony. W przypadku starych ikon złotem pokrywano zarówno tło, jak i aureolę (nimb) wokół głów przedstawionych postaci.
Kolejny etap pisania ikony to nałożenie ciemnego podkładu, nazywanego sankir, pod wizerunek świętego. Tradycja nakazuje, aby do celu używać jedynie naturalnych pigmentów. Barwnik mieszany jest z żółtkiem jajka kurzego oraz wodą destylowaną (ewentualnie białym winem). Pigment nakładany jest w wielu cienkich warstwach.
Na tak przygotowanym podkładzie dokonywany jest podmalunek ciała. Używa się do tego zasadniczo trzech barwników – ochry czerwonej, żółtej oraz bieli cynkowej. Ikonograf dokonuje celowego przejaskrawienia barw, które po wyschnięciu całego dzieła staną się bardziej stonowane.
Źrenice oczu, dłonie i twarz zostają pokryte białymi, bardzo cienkimi kreseczkami (tak zwanymi blikami). Ma to na celu stworzenie efektu poświaty.
Ostatnim etapem prac nad ikoną jest wykonanie podpisu i wykończenie ramy. Według tradycji wszystko co nie jest nazwane – nie istnieje, dlatego nadanie tytułu dziełu jest takie ważne.
