Już w starożytności wierzono, że zjawiska astralne mają wpływ na wszystko, co dzieje się na świecie, decydując o losie ludzkim. Powstała wówczas astrologia zainteresowała się badaniem zjawisk na niebie w odniesieniu do wydarzeń rozgrywających się na ziemi.
W minionych wiekach łączono astrologię i astronomię, jako dwie blisko powiązane nauki. Astrologia służyła przede wszystkim do określania ciał niebieskich, konstelacji gwiazd i prognozowania pogody, a sam astrolog uważany był za mędrca, do którego po radę niejednokrotnie się zwracano. Przepowiednie astrologów były wskazówkami, które pozostawiały jednak bardzo duże możliwości interpretacyjne. Bardzo szybko astrologowie stali się doradcami władców, interpretując znaki na niebie.
Wiara w oddziaływanie ciał niebieskich na życie na ziemi, a także rozwój astrologii związane są z mitologiami różnych kultur. Powstanie astrologii datuje się na wieki przed naszą erą, a miejscem narodzin miała być Grecja bądź Egipt. Jednak typowy system zodiakalny powstał w starożytnej Mezopotamii, a dokładnie w Babilonie. Rozpowszechnienie astrologii nastąpiło w Grecji, gdy Aleksander Wielki podbił Azję Mniejszą i Babilon, obejmując swoimi wpływami znaczną część starożytnego świata. Początkowo astrologowie przepowiadali losy władcom, ale wkrótce skierowali się też do zwykłych ludzi.
Znaki zodiaku zostały wyodrębnione w Mezopotamii w 500 r. p.n.e. i w ten sposób powstały poszczególne gwiazdozbiory, które jednak ulegają zmianie ze względu na zjawisko precesji (zmiana kierunku osi obrotu obracającej się planety). Astrologia była popularna przez wiele wieków od momentu jej powstania, ale jej znaczenie znacząco zmalało w momencie rozwoju nauk, które niejako podważyły jej znaczenie. Również religia chrześcijańska podważała jej podstawy jako nauki.
W XX wieku astrologia stała się bardzo popularna, a nawiązywanie do różnych kultur, z których się ona wywodzi doprowadziło do powstania różnych rodzajów horoskopów, które odwołują się przede wszystkim do układu słonecznego i ruchów ciał niebieskich.
